اگر نگاهی به تاریخ معاصر خانواده دهش داشته باشیم، می توانیم به آقای عبدالله دهش که یکی از بزرگان خاندان دهش است اشاره کنیم. ایشان بعد از بازنشسته شدن از دادگستری در اردیبهشت ‌ماه 1345به پیشنهاد استاندار وقت کرمان به سرپرستی «کانون تربیتی پرورشگاه دیلمقانی منصوب می شوند.» بنده چند مرتبه آقای دهش را زمانی که سرپرست پرورشگاه بودند، دیدم.تمام بچه های پرورشگاه کرمان را مثل بچه های خودش می دانست و بچه های پرورشگاه هم که کسی به غیر از او نداشتند او را مانند پدری مهربان در آغوش می گرفتند. هر موقع که سعادت داشتم و پیش آقای دهش می رفتم بچه های پرورشگاه بدون رو در بایستی دور او جمع بودند و حتی از سر و کول او بالا می رفتند.در حالیکه با من صحبت می کرد بچه هایی را که اطرافش بودند ناز و نوازش می نمود و حتی بیشتر آنها را با اسم کوچکشان صدا می زد.

خاطره ای از سرپرستی آقای عبدالله دهش در پرورشگاه دیلمقانی دارم که چون برای خودم بسیار شیرین است در اینجا آن خاطره را می آورم.

یکی از اقوام من در کرمان که از سفر حج بازگشته بود، می خواست ولیمه خود را در یکی از هتل های کرمان برگزار کند. من با شناختی که از او داشتم که همیشه در کارهای خیر پیش قدم است به او پیشنهاد کردم و گفتم که من چند مرتبه به پروشگاه دیلمقانی رفته ام برای ولیمه دادن محیط بسیار مناسبی است. اگر چنانچه رئیس پرورشگاه قبول کند که تمام مهمانان را شب به آنجا دعوت کنیم.  تا هم بچه های پرورشگاه و کارمندان از یک نواختی محیط بیرون بیایند و هم مهمانان با این محیط و مشکلات آن آشنا شوند و هم بچه های مهمانان به بچه های پرورشگاه مأنوس و از همین حالا با مشکلات زندگی آنها آشنا شوند. میزبان پیشنهاد مرا پسندید و مرا مأمور کرد که پیگیر امور شوم و نتیجه را به او گزارش دهم. نزد آقای عبدالله دهش رفتم و جویای موافقت یا عدم موافقت او در این کار شدم. آقای دهش خیلی خوشحال شد و استقبال کرد و گفت این اولین پیشنهادی است که تا امروز در مورد این جمع خانوادگی شنیده است و گفت که همه امکانات پروشگاه را در آن شب در اختیار خانواده ها می گذارد. حتی آقای دهش پیشنهاد کرد که در آن شب غذا در آشپزخانه پرورشگاه پخته شود و از بیرون غذایی نگیریم. گفتند فقط شما مواد غذایی را به صورت خام در اختیار ما بگذارید ما آنها را در اینجا آماده می‌کنیم.میزبان مخصوصاً برای مهمانان کارت دعوت زیبایی چاپ کرد و مزایای این کار را برای آنها توضیح دادند که حتماً با تمام فرزندان در این مهمانی حاضر باشند و در آخر هم نشانی پرورشگاه را در زیر دعوت نامه نوشتند.

 عده ای از مهمانان کسرشأن خود دانستند و نیامدند ولی شمار زیادی آن شب آمدند. کارکنان پرورشگاه هم تمام گذاشتند و همه جا را چراغانی و آب و جارو کردند. طبق قرار قبلی قرار شد بچه های مهمان ها و بچه های پرورشگاه یک نفر در میان کنار هم بنشینند و با شیرینی و میوه و غذا از آنها در کنار هم پذیرایی شوند. والدین هم هر جایی که خواستند در کنار هم بنشینند. من و آقای دهش و چند نفر از مهمانان به بچه ها سر می‌زدیم که مشکلی پیش نیاید. در آن شب بچه های مهمانان به علت اینکه با چنین صحنه هایی روبه رو نشده بودند و احیاناً در موقع غذا خوردن پدر و مادرشان کمکشان می کردند، نتوانستند غذای خود را به طور کامل بخورند. در حالیکه بچه های پرورشگاه هم غذاهای خود را کامل و هم غذای باقی مانده غذای بچه های مهمان را خوردند و بعد از شام نوبت بازی بچه ها شد که اکثر بچه های پرورشگاه موفق تر بودند.آن شب از ساعت 8 شب تا 2 بامداد همگی ما در پرورشگاه بودیم و با هم پرورشگاه را ترک کردیم. در حالیکه تازه بچه ها با هم دوست و آشنا شده بودند.

آشنایی من با آقای عبدالله  دهش سبب آشنایی من با فرزند بزرگ ایشان آقای محمد دهش شد که 9 سال از من بزرگتر بودند. تازه آن موقع من متوجه شدم که ایشان را در سال 1352 شمسی که در تهران دانشجو بودم در جمع شهرداران تهران که در ساختن میدان آزادی نظارت داشته دیده ام که تمام شهرداران تهران نواحی مختلف تهران با نظر ایشان نظر خود را هماهنگ می کردند. بعدهاا متوجه شدم که آقای محمد دهش متولد 26 تیر ماه 1317 شمسی در کرمان است و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کرمان گذرانده.

در سال 1337 شمسی پس از اخذ دیپلم به استخدام دادگستری کرمان در آمده و در سال 1342 شمسی در امتحان ورودی دانشکده حقوق دانشگاه تهران شرکت کرده اند و بین تمامی شرکت کنندگان با کسب رتبه دوم پذیرفته و در آبان ماه 1346 شمسی با ارائه پایان نامه ای تحت عنوان «روابط مالی زوجین از نظر فقه و حقوق مدنی» به راهنمایی مجتهد برجسته شیخ محمد سنگلجی استاد دانشگاه تهران فارغ التحصیل و موفق به اخذ لیسانس حقوق قضائی از دانشگاه تهران شد. وی در سال 1348 شمسی پس از 11 سال خدمت در وزارت دادگستری به شهرداری تهران منتقل شدند.

 آقای محمد دهش در سال 1352 شمسی و در سن 35 سالگی به عنوان جوان ترین شهردار تهران انتخاب و در ضمن در دی ماه 1357 شمسی به عنوان آخرین استاندار کرمان انتخاب شدولی پدر بزرگوارشان آقای عبدالله دهش صلاح ندانستند و ایشان هم به حکم پدر گردن نهادند. 

پس از انقلاب اسلامی سال 1357 شمسی آقای محمد دهش ابتدا به انفصال کامل از خدمات دولتی محکوم شدند و پس از مدتی از اتهامات وارده تبرئه و حکم بازنشستگی از سوی وزارت کشور برای ایشان صادر شد. 

با نگاهی به تالیفات آقای دهش مانند « آیات ذکر ذات حق تعالی در قرآن مجید» و « اسطرلاب عشق»  معلوم می شود ایشان احاطه کاملی به علوم زمانه خود داشتند و با تمام جور و جفایی که بر ایشان رفت از کسی شکایتی نداشتند و همه را به حق تعالی واگذار کردند و در هنگام حیات خود با میل کامل قلبی، قطعه زمینی را که چندین میلیارد تومان ارزش داشت در اختیار آموزش و پرورش کرمان گذاشتند تا بتواند کمکی به سطح فرهنگ مردم منطقه کرده باشند و سر انجام ناباورانه در 29 شهریور ماه 1396 شمسی در 79 سالگی در اثر ایست قلبی جان به جان آفرین تسلیم کردند و با احترام زایدالوصفی توسط دوستان و آشنایان در مقبره آیت الله میرزا محمد رضای کرمانی به خاک سپرده شدند.

یکی از افتخارات بزرگ من آشنایی با دکتر مسعود دهش فرزند آقای محمد دهش و متولد 1355 شمسی در تهران است که بعد از بازنشستگی تا به هنگام مرگ پدر در کرمان تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در کرمان گذراندند و در دانشگاه باهنر کرمان موفق به اخذ مدرک مهندسی گیاه پزشکی شدند. از آنجا که به تحصیلات عرفانی و اسلامی علاقه داشتند دوره ارشد و دکترای خود را در رشته « تصوف و عرفان اسلامی» در دانشگاه علوم و تحقیقات تهران با رتبه الف به پایان رساندند.تز دکتری ایشان به راهنمایی دکتر غلامحسین دینانی به عنوان بهترین پایان نامه سال شناخته شده و برنده جایزه ابن سینا گردیده است. ایشان پس از مدرک دکترا دوره پسا دکتری را در « موسسه پژوهشی و حکمت و فلسفه ایران» به راهنمایی دکتر غلامرضا – اعوانی به پایان رسانده اند.

تالیفات آقای دکتر مسعود دهش عبارتند از : 

1- حکایتی باقی شرح احوال و آثار عرفی پدر بزرگ خود عبدالله دهش به همراه سیری در تصوف و کرمان با مقدمه پدر ارجمندش محمد–دهش

2- شاه نعمت الله ولی و مکتب کرمان

3- مکتب شاه نعمت الله ولی بر بلندای تفکر اسلامی

4- مجموعه مقالات در زمینه های سیاسی – فرهنگی – اجتماعی و ادبی و عرفانی